Gisterenmorgen stond ik op en voelde ik me niet 100%. Ik voelde dat ik draaide. Niks om over te panikeren, ik heb dat wel al meer, ben dat gewoon door mijn lage bloeddruk. Ik ging gewoon liggen en wachten tot het overging. Ik stond recht en wou terug in mijn bedje kruipen, maar dat heb ik niet gehaald. Ik werd 'wakker' met mijn hoofd op een bar van de trap en mijn ventje naast me die me vroeg of ik nog ademde. Ik verschoot. En ben in mijn bed gekropen. Ik merkte al gauw dat er meer aan de hand was. Bloed op mijn hoofdkussen. Tintelingen in enkele vingers van mijn rechterhand. Ik voelde achteraan mijn hoofd een gat zitten dat overeenkwam met de buis waarop ik gevallen was. Dan toch maar naar de huisartsenwachtpost. Hoofdwonde achteraan bleek 6cm groot en werd genaaid. De plaats van de hoofdwonde is een klein groot gelukje, enkele centimeters lager zou niet zo goed geweest zijn. Voor de tintelingen in mijn arm en een check van mijn hart etc werd ik doorverwezen naar spoed. Hartf
Na het sporten ben je erg misselijk. Je ging ervoor met de cardio en vraagt me heel serieus om rustig te rijden. Klonk grappig, alsof ik anders rakelings door elke bocht ga. Tijdens het rustig naar huis rijden, ben je weinig van zeg. Zoals vaak, maar meestal na het sporten lukt het me om te babbelen. Ik vraag je hoe het gaat in je groep, of je goed overeenkomt met iedereen. Je zegt me dat er een nieuwe is en dat het daar niet mee gaat klikken. Dat zeg je van elke nieuwe. Als ik je vraag waarom, zeg je dat ze iets gedaan heeft wat je al niet aanstaat. Als ik vraag wat dan, zeg je me dat ik het niet mag weten. Ik vraag je of je deze week al iets goeds voor jezelf hebt kunnen doen. Je vraagt me wat ik hiermee bedoel. Ik zeg je dat dat iets is dat je vooruit helpt. Je antwoordt dat je opnieuw de website om eten te bestellen gevonden hebt binnen de opnamedienst. Je catalogeert dit onder iets goed voor jezelf. Ik lach in mezelf, tuurlijk neem je dit heel letterlijk. Ik vergeet het soms nog